Wim en Jacqueline met de Zephyr op reis: augustus 2014

Zondag 10 augustus verlaten we de haven van Itéa, verder de baai van Corinthe uit. Voor het vasteland liggen een paar eilandjes waaronder het eiland Trizonia. Op dit kleine eilandje, zo groot als Ameland is een grote jachthaven aangelegd die populair is bij cruisers. Ook deze haven is nooit afgemaakt, geen water en electra. Wij vinden nog net een plekje aan de kade. Midden in de haven ligt een tweemaster die gezonken is, het wrak ligt er al enige jaren.

De volgende haven is Náfpaktos, het is maar de vraag of hier ruimte is voor ons schip. Het haventje heeft slechts een doorsnee van 50 meter, maar we zijn vroeg en vinden nog een plekje in de ommuurde Middeleeuwse haven onder het Venetiaanse fort.

In de haven is geen zuchtje wind en de temperatuur loopt op naar 41 graden, we vluchten naar het plein onder een oude plantaan voor wat schaduw en een ijskoffie. Daarna gaan we naar het strand en zoeken verkoeling in de zee. Náfpaktos is een druk stadje en badplaats met voornamelijk Griekse toeristen, rond de haven zijn veel bars dus ´s nachts moeten de oordoppen in om te kunnen slapen.

Vanaf de haven van Náfpaktos zien we de hoge Rio Antirio brug al liggen. Het is de langste hangbrug van de wereld, 2252 meter lang, vier pilaren en een hoogte van 25 tot 45 meter. Wij kunnen er met gemak onderdoor. 5 mijl voor de brug moeten we ons melden via de marifoon en 1 mijl tevoren nog een keer, waarna we toestemming krijgen door een van de drie navigatiekanalen onder de brug door te varen.

Eenmaal door de brug zijn we in de golf van Patras, de grote stad Patras laten we links liggen en varen richting Mesolonghi. Mesolinghi is bereikbaar via een lang smal kanaal dat door zoutmoerassen loopt. Eenmaal in het kanaal komt de hete landwind je al tegemoet. Er staan hier oude visserswoningen die op palen zijn gebouwd, de meeste van die woningen doen nu dienst als vakantiewoningen. Het geheel ziet er wat rommelig uit. In de haven van Mesolonghi zwemmen twee grote schildpadden. We zoeken verkoeling in het water, maar het groene water is vies warm.

Na twee dagen Mesolonghi gaan we verder langs de uitgebreide zoutmoerassen op weg naar het eiland Petalias, waar een goed beschutte ankerplek is. Onderweg ligt de zee zo glad als een spiegel.

We hebben afgesproken met de bemanning van Que Sera op het eiland Kalamos. Rik en Aleid wachten ons op en pakken onze meerlijnen aan.

Ze willen wat foto´s en filmpjes van hun schip. Onderweg naar Port Atheni op het eiland Meganisi maken we een fotoreportage over en weer.

Op Meganisi maken we een leuke wandeling naar Vathi en Katomeri. We varen samen nog naar het haventje van Spartakhori waarna we afscheid van elkaar nemen. Wij blijven nog even op Meganisi met haar mooie ankerbaaien.

In de baai Neorion bij het eiland Poros liggen we perfect, goed beschut en 100 meter roeien naar een steigertje waar een supermarktje is en een restaurant. Het restaurant serveert goed eten voor een lage prijs en we genieten twee avonden van live Griekse muziek. Het is erg heet en om te overleven nemen we af en toe een duik in het heldere lauwe water. We zijn niet de enigen die het hier naar hun zin hebben, diverse andere jachten blijven hier ook wat langer liggen.

piertje Neorion baai

de bouzoukispeler was erg goed

We zijn het eigenlijk nog niet zat in ons baaitje bij Poros, maar besluiten toch maar verder te varen naar Aegina. We komen in de namiddag aan en vinden nog een plekje aan de kade. De draagvleugelboten varen af en aan en het is druk met toeristen die vanuit Athene een uitstapje naar dit eiland maken. Aegina is een smoezelige stad en voor ons eigenlijk een afknapper.

We varen de volgende ochtend verder naar Epidauros. Er is net een flottielje vertrokken dus er is plek genoeg in dit kleine haventje.

Als we ´s middags even op een terrasje zijn neergestreken loopt het vol en zien we dat er een motorboot in de smalle plek naast ons probeert te kruipen. We rekenen snel af en gaan naar de boot. De motorboot is inmiddels weer vertrokken maar na een snelle inspectie van de romp zien we dat hij een kras heeft achtergelaten. Wim gaat erop af, hij ligt ondertussen op een ander plekje, en de schipper van de motorboot komt kijken. Het blijkt dat we het nog wel kunnen wegpoetsen, maar nu wil hij met alle geweld toch naast ons liggen want hier is stroom en water. We schuiven ietsje op, meer gaat niet en zeggen dat dit nog steeds te krap is voor zijn schip. De man is eigenwijs en komt toch weer aanvaren en probeert achteruit in te varen. Wij staan klaar met stootballen en hij perst zijn boot er tussen. Het brede zwemplatvorm achter zijn schip is het probleem en weer raakt hij onze boot, wij kwaad en proberen hem weg te sturen, maar nee weer een poging en weer raakt hij vrij hard onze romp. Jacqueline gaat helemaal door het lint en helemaal als hij van haar de grote stootbal afpakt en aan zijn schip vastknoopt. Snel pakt ze de bal terug, woest zijn we. Uiteindelijk ligt hij er strak tussen, maar vrienden zullen we niet worden. Gelukkig valt de schade mee en kunnen we het wegpoetsen.

We gaan met de bus naar het beroemde theater van Epidauros. We nemen de eerste bus van kwart over zeven en staan om acht uur als eerste bezoeker bij het loket van het archeologisch museum, lekker vroeg vanwege de warmte. Het theater stamt uit de 4^e eeuw voor Christus, is beroemd om zijn goede akoestiek en is goed geconserveerd. Er zijn 12.000 tot 14.000 zitplaatsen en er vinden nog regelmatig optredens plaats. Op het terrein is verder nog een museum en archeologische resten van gebouwen, Epidauros was in de oudheid een centrum voor genezing en de cultusplaats voor Asclepius, god van de geneeskunde.

stadion

We verlaten de Saronische golf en gaan richting het kanaal van Korinthe. We moeten ons eerst melden met de scheepspapieren bij de controletoren alvorens we er door heen mogen.

Het kanaal is eenrichtingsverkeer, het is vrij rustig en krijgen toestemming om gelijk door te varen. Het kanaal van Korinthe is bijna 6,5 kilometer lang, 23 meter breed en 8 meter diep. De rotswanden zijn 60 meter hoog en het is dan ook spectaculair om hier doorheen te varen. Ook de grote beroepsvaart maakt gebruik van dit kanaal. Het is het duurste kanaal per mijl per meter, deze attractie kost ons 180 euro en na een half uur zijn we al aan de andere kant, de golf van Korinthe.

Aan het begin en eind van het kanaal is een lage brug die onder water zakt.

In de jachthaven van Korinthe vinden we een gratis ligplaats en liggen we in in het centrum van de levendige stad.

Onze diesel moet weer het werk doen als we naar het 41 mijl verder gelegen Itéa varen. Onderweg krijgen we nog gezelschap van een stuk of 6 dolfijnen die rond de boot komen spelen, waarvan een met jong. Ook in Itéa is een jachthaven gebouwd die nooit in exploitatie is genomen. We liggen ook hier gratis maar er is dan ook geen electra of water. We zijn op de culturele tour en gaan vanuit Itéa naar het Apollo-heiligdom in Delfi. De omgeving van Delfi is indrukwekkend gelegen tussen het woeste berglandschap met uitzicht op de kloof van de rivier Pliestos die vol met olijfbomen staat.

Delfi was een belangrijke plaats om adviezen in te winnen. Priesters interpreteerden de kreten en woorden van de Pythia, een door Apollo bezielde oude priesteres, die op laurierbladen kauwend rituele handelingen verrichte. Zij zat op een drievoet boven een kloof, waaruit bedwelmende zwaveldampen opstegen. Hierdoor raakte ze in trance en bracht daarbij klanken voort die door de priesters als orakels in versregels werden doorgegeven. Zowel particulieren als steden legden Apollo vragen voor en men uitte zijn dankbaarheid jegens de god door het geven van grote geschenken. Zo werden uit dankbaarheid complete tempels en schathuizen gebouwd. Bekend is de heilge steen, de navel van de aarde, die gezien werd als centrum van de wereld. Het is de moeite waard om deze plek te bezoeken en het is verrassend hoeveel er nog bewaard is gebleven.