zondag 21 september 2014

Lefkas – Corfu

8 september verlaten we Vlikho Bay en varen naar Lefkada, de hoofdstad van het eiland Lefkas. Via een smal kanaal dat langs ondiepe zoutmeren loopt bereiken we de stad. Halverwege het kanaal is een Duitse solozeiler vastgelopen, na twee pogingen trekken we hem los. Tijdens het overgooien van een lijn stoot Jacqueline haar teen, met een gescheurde nagel en bloedende teen als gevolg. De Duitser roept ons na en bedankt ons, maar wij zijn even druk met pleisters. In Lefkada vinden we een plekje aan de stadskade. De stad is levendig en vanaf de stadskade is het maar een klein eindje lopen naar de winkels. We vinden het een gezellig plekje en blijven hier 5 dagen.


Aan het einde van het kanaal passeren we de typische brug, eigenlijk is het een ponton. Eenmaal om de zandbank die bij de ingang van het kanaal ligt zijn we weer op open zee.





Port Gaios op het eiland Paxos is bereikbaar via een smalle doorgang. Als we de haven naderen vertrekt er net een rondvaartboot en moeten we even stoppen. De keerkoppeling weigert, maar pakt gelukkig later weer. Het is al eerder gebeurd en af en toe maakt de keerkoppeling een rammelend geluid.

In Port Gaios staan mooie gebouwen en het is een leuk haventje dat door veel dagjesmensen wordt bezocht.

Port Gaios, links vd lantaarnpaal ligt de Zephyr



smiley face 


We willen vanuit Paxos in een keer oversteken naar Sicilië, een lange tocht van 2 nachten door. Wim controleert een dag van te voren de motor en ziet dat de elleboogverbinding van de motor met de uitlaat water lekt. Tesamen met de problemen van de keerkoppeling besluiten we niet over te steken naar Sicilië en varen we door naar Gouvia Marina op het eiland Corfu. Van andere zeilers hebben we gehoord dat hier een goede monteur zit die Nederlands spreekt.  De keerkoppeling wordt uitgebouwd en de schijven worden vervangen. De uitlaat, de elleboogverbinding en de achterste motorsteunen worden eveneens vervangen. Na 5 dagen is alles gereed. Al met al een dure reparatie, maar na jaren zonder noemenswaardige kosten zijn wij deze keer aan de beurt.   

monteur brengt gereviseerde keerkoppeling,
 op de achtergrond de Trident superjacht gebouwd in Nederland

Helaas is het goede weer om over te steken naar Sicilië aan ons voorbij gegaan en moeten we nu weer een goed moment afwachten om de oversteek te wagen.



zondag 7 september 2014

Ionische eilanden

Na Spartakhori ankeren we in Abelike Bay, met twee lijnen naar de kant. Het is heerlijk zwemwater hier.  Er zijn alleen ontzettend veel wespen die behoorlijk lastig zijn. We meppen ze zoveel mogelijk van ons af, maar Jacqueline wordt gestoken in haar nek. In de baai zijn twee restaurantjes en voor de boodschappen lopen we in 10 minuten naar Vathi. Bij het restaurant staat een aankondiging dat er ´s-avonds live muziek is. Wij gaan om een uur of negen naar het restaurant, de muziekanten zijn er al en testen de de apparatuur. Na het testen gaan ze eten en wachten wij samen met een heleboel anderen geduldig op de muziek. Een deel van de tafels van het restaurant is leeg en is gereserveerd. Om elf uur komen dan eindelijk de Grieken en begint de muziek, die tot in de vroege ochtend door gaat. Voor ons te laat, wij ´genieten´ van de muziek vanuit ons bed.



Vorig jaar hebben we de Ionische eilanden uitgebreid verkend en we doen de leukste plekjes nog eens dunnetjes over. Vanuit Abelike Bay varen we naar Ithaka, eerst naar Frikes en daarna naar Kioni. Frikes is geen goede haven, de golven van de voorbijkomende ferries die van Italië naar Patras varen met een snelheid van 30 knopen veroorzaken gevaarlijke golven in de haven. Wij meren het schip dan ook een behoorlijk eind van de kade om schade te voorkomen. De volgende ochtend gaan we maar gelijk door naar Kioni. We zijn lekker vroeg en vinden nog een plekje aan de kade. Het is nog steeds erg warm, we doen gelijk de zonnetent erop en nemen een frisse duik in het water. Kioni is een gezellig plaatsje, ´s avonds eten we bij onze favoriet van vorig jaar, restaurant Mills.

die blauwe is van ons


De groenteman



We varen om de zuidpunt van het eiland Ithaka naar Sami, dat op het eiland Kefalonia ligt. Sami is een goed beschutte haven en een prima plek om de boot te bevoorraden. We halen een nieuwe gasfles en vullen de watertanks. George komt met de dieselwagen langs om de tank af te vullen. Een klein stukje verderop ligt Eufimia waar we vroeg willen zijn. Er staat ´s-middags in de haven altijd een stevige dwarswind en dan is het lastig aanleggen. George, de havenmeester, kent ons nog van vorig jaar en komt een praatje maken. De andere ochtend bij het wegvaren weer het nodige gedoe met ankers en kettingen over elkaar, maar uiteindelijk komen we nog vlot weg. Via Kalo Limeni arriveren we in Fiskardo, het ponton waar we vorig jaar afmeerden is weg waardoor er weinig ligplaatsen zijn. We vinden een plekje voor de restaurants en moeten ons tussen het terras doorwringen om aan de kant te komen. De tafeltjes staan tot op het randje van de kade. Ook hier weer een hoop gekruiste ankerkettingen. De kade maakt op deze plek net een knik, dus iedereen laat zijn anker op ongeveer dezelfde plek vallen. Als de buren weg willen gaan zitten ze vast aan een andere ketting. Wim gaat helpen met de bijboot. Als we zelf ankerop gaan hebben we een soort breiwerkje met drie ankers, na een kwartiertje stoeien met lijnen zijn we weer los.

afgemeerd aan het terras



Vanuit Fiskardo varen we naar Nidri en ankeren in Tranquil Bay. Het is een drukke ankerplek, iedereen ligt vrij dicht bij elkaar en er liggen ook nog een paar wrakken. Dinsdagochtend barst de hel los. We worden wakker van een hevig onweer wat komt opzetten. Er zijn plotseling hele harde windstoten en we krijgen slagregen over ons heen. Wim spurt in pyama uit bed en is binnen 2 seconden doorweekt. Geen tijd om wat aan of uit te trekken, Jacqueline start gelijk de motor en haalt wat ankerketting op. Met moeite houden we het schip vrij van andere schepen. Het is alsof de brandweer op Wim staat te spuiten, hij hapt naar adem en heeft het gevoel te verzuipen achter het roer, zo hard regent het. Na de ergste bui gaan we anker op en ankeren opnieuw in Vlikho Bay waar wat meer ruimte is.





In Nidri laten we de buitenboordmotor nog een keer nakijken want hij valt steeds stil. Na een nieuwe bougie en schoonmaken van de carbarateur loopt hij weer als een zonnetje. Onze oude plastimo bijboot begint te plakken en loopt langzaam leeg, gelukkig hebben we een reserve bijboot aan boord, een Lodestar, wel wat kleiner maar het bootje vaart beter door de V-bodem. Ondertussen zijn we al weer een week in Nidri, het weer is van slag, er is veel regen en onweer, maar gelukkig minder heet. We liggen hier prima en Jacqueline is zelfs weer aan het aquarelleren geslagen.